Με κεντρικό τους άρθρο οι Times κοινοποιούν μια νέα προσπάθεια από την ελληνική πλευρά για την επαναφορά του αγάλματος της Αφροδίτης της Μήλου από τον Λούβρο, στην Ελλάδα.
Ο δήμαρχος της Μήλου, Γεράσιμος Δαμουλάκης, που έχει αναλάβει καθήκοντα στο νησί από τον Σεπτέμβρη του '14, προσπαθεί να επιστρέψει το περίφημο άγαλμα από το μουσείο του Λούβρου στο Ιστορικό κτίριο θηλέων Μήλου στην Πλάκα, το οποίο θα ονομαστεί "το σπίτι της Αφροδίτης".
Ο ίδιος αναφέρει πως "θα χρειαστούν 1.000.000 υπογραφές παγκοσμίως" με τις οποίες θα ασκήσει πίεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την εκστρατεία της επιστροφής του αγάλματος στη Μήλο. Άπαξ και συλλέξει τις υπογραφές, θα τις υποβάλλει στην Κομισιόν και στη διοίκηση του μουσείου που έχει στην κατοχή του το άγαλμα της Αφροδίτης από το 1820. Μαζί θα υποβάλλει ούτως ή άλλως και επίσημο αίτημα για την υπόθεση, το οποίο προσβλέπει στο να ενδυναμωθεί από τις υπογραφές, με την καμπάνια που θα εκκινήσει μέσα στην επόμενη περίοδο.
"Δεν υπάρχει ένας Έλληνας εκεί έξω που δεν έχει αναρωτηθεί γιατί ένα από τα ωραιότερα έργα της αρχαίας Ελλάδας βρίσκεται στη Γαλλία και όχι στη γενέτειρά του", αναφέρει ο δήμαρχος στους Times.
Ο Δήμος Μήλου τιμώντας την Αφροδίτη, "σύμβολο πολιτισμού και παγκόσμιας ομορφιάς" όπως αναφέρει σχετικά, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, προχωράει ακόμη στη δημιουργία κατάλληλου εκθεσιακού χώρου στην Πλάκα και σχεδιάζει δράσεις, οι οποίες θα κορυφωθούν το έτος 2020, που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την εύρεση του αγάλματος στο νησί της Μήλου.
Πλέον αναμένεται και το επίσημο αίτημα για τη επιστροφή της Αφροδίτης, μέχρι το 2020.
Πώς βρέθηκε στον Λούβρο
Στις 8 Απριλίου του 1820, ένας κάτοικος της Πλάκας, ο Γεώργιος Kεντρωτάς, έσκαψε σ' ένα μικρό χωράφι που ήταν στην κατοχή του. Εκεί ανακάλυψε μια "μικρή σπηλιά" σκεπασμένη με χώματα, που αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν εξέδρα του σταδίου της αρχαίας πόλης. Μέσα σ' αυτή, ήταν το μισό άγαλμα της Αφροδίτης.
Τυχαία βρίσκονταν κοντά του ο Γάλλος αξιωματικός Oλιβιέ Bουτιέ και δύο ναύτες του Γαλλικού πλοίου Eσταφέτ, που είχαν έρθει στον κόλπο της Μήλου για ολιγοήμερη επίσκεψη. Θαύμασαν το εύρημα και τον έπεισαν να ψάξει και για το υπόλοιπο μισό του αγάλματος. Πράγματι, ανακαλύφθηκε λίγο αργότερα μαζί με δύο "Eρμές", μία ενός νέου άνδρα και μία ενός ηλικιωμένου, του Ερμή και του Ηρακλή αντίστοιχα. Σήμερα βρίσκονται και αυτές μαζί με μία τρίτη και την Aφροδίτη, στο Μουσείο του Λούβρου.
O Bουτιέ κατάλαβε αμέσως την καλλιτεχνική αξία του αγάλματος και το ζωγράφισε, ενώ παράλληλα ενημέρωσε τον κυβερνήτη του και τον Λούη Mπρέστ, υποπρόξενο της Γαλλίας στη Mήλο, για να διαπραγματευτούν την αγορά του.
Έτσι, έκλεισαν μία πρώτη συμφωνία με τον Kεντρωτά, μέχρι να ενημερωθεί ο πρεσβευτής της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη. Αυτός έλαβε μηνύματα από πολλούς. Με ενθουσιασμό του μίλησε ο Nτυμόν ντ' Oυρβίλ, Γάλλος αξιωματικός, που το είδε μετά από λίγες μέρες (19 Απριλίου 1820) στο νησί. Με τα καλύτερα λόγια του το περιέγραψε ο Bουτιέ, ενώ η επιστολή του Λούη Mπρέστ βρισκόταν στα χέρια του.
Κάπως έτσι αποφάσισε να αποκτήσει το περίφημο άγαλμα. Για το σκοπό αυτό απέστειλε τον τρίτο γραμματέα της Πρεσβείας του, τον Kόμη ντε Mαρσελλύς, στη Mήλο, να πραγματοποιήσει αυτή την αγορά. Tα κατάφερε κάτω από αντίξοες όμως συνθήκες, διότι ο Kεντρωτάς, με την πίεση των προκρίτων του νησιού, το είχε πουλήσει σε κάποιον παπα-Mακάριο Bεργή. Αυτός το αγόρασε για λογαριασμό του δραγουμάνου του τουρκικού στόλου, Πρίγκιπα της Mολδαβίας, Nικολάου Mουρούζη. Τελικά έμεινε στα χέρια του Γάλλου πρεσβευτή Mαρκήσιου Nτε Pιβιέρ, ο οποίος το δώρισε την 1η Μαρτίου του 1821 στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο το 18ο, για να τοποθετηθεί στο Λούβρο και να γίνει αντικείμενο θαυμασμού.
Από τότε έγιναν πολλές μελέτες και γράφτηκαν πολλά για το περίφημο αυτό αριστούργημα, ενώ πολλά ερωτηματικά βασανίζουν ακόμη τους ειδικούς. Προβλήματα όπως η χρονολογία δημιουργίας του, το όνομα του γλύπτη, η θέση που βρέθηκε, αν ήταν σύμπλεγμα με το θεό Άρη και άλλα, δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς. Όμως θεωρείται βέβαιο ότι είναι της Ελληνιστικής εποχής, δηλαδή νεώτερο του 323 π.X. με πιθανότερη χρονολογία ανάμεσα στα 150 με 50 π.X.
Οι ίδιοι οι Γάλλοι είχαν υποστηρίξει ότι "η αριστερή γωνία της βάσης του αγάλματος όπου αναγραφόταν το όνομα του γλύπτη Αλέξανδρου δυστυχώς χάθηκε στα ασβεστοκονιάματα, αλλά ανήκε σε άλλη εποχή και ήταν άσχετη προς την Αφροδίτη". Το σχέδιο που παρατίθεται πάντως δείχνει ότι η αριστερή πλευρά ταίριαζε τέλεια στη βάση του αγάλματος και επιστημονική εξακρίβωση για τη χρονολόγηση δεν μπορεί να γίνει πια αφού το κομμάτι δεν βρίσκεται πουθενά από όσο γνωρίζουν οι ειδικοί.
Πιθανόν στο πλαίσιο του "αρχαιολογικού πολέμου" οι Γάλλοι να θεώρησαν σκόπιμο να εξαφανιστεί ο πραγματικός δημιουργός του έργου, τόσο για να μην το ζητήσει πίσω η Οθωμανική Αυτοκρατορία (αφού Ελλάδα ακόμα δεν υπήρχε) όσο και για να το προβάλλουν διεθνώς περισσότερο ως έργο κάποιου "μυστηριώδους γλύπτη" από την κλασική Ελλάδα και να "προσπεράσουν" τη Γερμανία στον "αγώνα δρόμου" αρχαιοτήτων, κρατώντας το στην κατοχή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου