Ευχαριστούμε για την κατάθεση της εμπειρίας του τον αναγνώστη Πάρι Καρακασίδη (Έλληνας Μετανάστης στη Γερμανία).
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΜΑΣ!!!!
Το αεροπλάνο απογειώθηκε. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, με απομάκρυνε από την οικογένειά μου, από συγγενείς και φίλους … από την πατρίδα μου. Έντονα συναισθηματικά φορτισμένος, άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν στα μάτια μου, έχοντας ως ανάμνηση τα πικραμένα μάτια της συζύγου μου και το γεμάτο απορία βλέμμα του γιού μου…..
Το αεροπλάνο απογειώθηκε. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, με απομάκρυνε από την οικογένειά μου, από συγγενείς και φίλους … από την πατρίδα μου. Έντονα συναισθηματικά φορτισμένος, άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν στα μάτια μου, έχοντας ως ανάμνηση τα πικραμένα μάτια της συζύγου μου και το γεμάτο απορία βλέμμα του γιού μου…..
Ναι, είναι πραγματικότητα, ναι, φεύγω άλλη μια φορά για να πολεμήσω για την ζωή και την επιβίωσή μου, κουβαλώντας όμως και το βάρος της επιβίωσης της επόμενης γενιάς, αυτή του γιού μου!!!!
Άνθρωποι, φίλοι που «έτυχε» να γνωρίσω ένα καλοκαίρι έξι εβδομάδων σε μια πόλη της Γερμανίας, όπου δούλεψα για λίγο, μου άνοιξαν την καρδιά και το σπίτι τους, με έβαλαν στην οικογένειά τους και με στηρίζουν ώσπου να μπορέσω να ορθοποδήσω και να «στρώσω» ξανά την ζωή μου!!!!! Μου δίνουν στέγη και τροφή, θαλπωρή και δύναμη να συνεχίσω, να ξεπεράσω κάθε πίκρα, κάθε εμπόδιο, να σταθώ στα πόδια μου.
Άνθρωποι, φίλοι που «έτυχε» να γνωρίσω ένα καλοκαίρι έξι εβδομάδων σε μια πόλη της Γερμανίας, όπου δούλεψα για λίγο, μου άνοιξαν την καρδιά και το σπίτι τους, με έβαλαν στην οικογένειά τους και με στηρίζουν ώσπου να μπορέσω να ορθοποδήσω και να «στρώσω» ξανά την ζωή μου!!!!! Μου δίνουν στέγη και τροφή, θαλπωρή και δύναμη να συνεχίσω, να ξεπεράσω κάθε πίκρα, κάθε εμπόδιο, να σταθώ στα πόδια μου.
Χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση απέναντί μου, με ενέταξαν στην οικογένειά τους, με βοηθούν χωρίς ανταλλάγματα, μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Και εκεί που όλα ξεκίνησαν με ανέλπιστη και ακαταμάχητη βοήθεια, μου ζητούν πιστοποιητικό γέννησης για να δηλωθώ στο δημαρχείο και να αρχίσω να εργάζομαι, μη δεχόμενοι την ταυτότητά μου, παρόλο που με την ίδια είχα δηλωθεί πέρυσι σε μια άλλη πόλη χωρίς πρόβλημα.
Έχοντας λοιπόν το πλεονέκτημα να είμαι γεννημένος στην Γερμανία, μεταβαίνω στο δημαρχείο της γενέτειρας μου και περιμένω να «ανοίξει» το δημαρχείο για να το ζητήσω.
Στις πληροφορίες βρίσκεται μια Ελληνίδα, που μ’ ενημερώνει πως η όλη διαδικασία γίνεται κατόπιν ραντεβού .Η απογοήτευση και η πίκρα μου πρέπει να ήταν διάχυτες στο πρόσωπό μου, μάλλον σε μεγάλο βαθμό, γιατί τελικά με βοήθησε και με έστειλε σε ένα γραφείο, όπου θα γινόταν άμεσα η δουλειά μου. Πράγματι, σε πέντε λεπτά το πιστοποιητικό είχε εκδοθεί με κόστος 10 ευρώ. Όμως δεν δέχονται μετρητά, ζητούν κάρτα και τη μόνη που έχω μαζί μου είναι αυτή της εθνικής, η χρεωστική, που δεν την δέχονται. Ζητούν μόνο Γερμανική και εγώ νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου….
Όμως σαν από μηχανής Θεός, η Ελληνίδα στις πληροφορίες, μου δίνει την δική της κάρτα, σ’ εμένα, έναν άγνωστο από το πουθενά. Σε δέκα λεπτά είχα το χαρτί που θα μου άνοιγε τον δρόμο της εργασίας.
Σήμερα εργάζομαι χάρη στο φιλότιμο μιας άγνωστης Ελληνίδας και την αγάπη μιας οικογένειας που πλέον είναι και δική μου!!!!
Τελικά η Ελλάδα είναι μέσα μας, στο φιλότιμο, στην κουλτούρα, στο αίμα μας, που όμοιό του δεν υπάρχει!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου