Η γλώσσα είναι το βασικό στοιχείο
ταυτότητος ενός λαού. Με τη Γλώσσα ένας λαός διαβαίνει τους αιώνες και δηλώνει
την ύπαρξη του. Οποιαδήποτε ενέργεια αποκοπής ενός λαού από το όργανο έκφρασής
του, είναι ενέργεια εχθρική και καταφέρεται κατά του ίδιου του έθνους. Η φυσική
εξέλιξη της γλώσσας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «άλλη γλώσσα» και
ο λαός ομιλεί την φυσικώς εξελισσόμενη γλώσσα δεν είναι άλλος λαός.
Η Ελληνική Γλώσσα θεωρείται και είναι
η μητέρα των Γλωσσών. Η δόμησή της η λεπτομέρεια σε αποχρώσεις εννοιών, ο
ρυθμός της και ο πλούτος της, την κατέστησαν διεθνή, εφ' όσον μάλιστα έχει
εξακριβωθεί ότι το 70% των λέξεων που επικρατούν στη Δύση έχουν ελληνική ρίζα
και ένα μεγάλο μέρος των λέξεών, με τις οποίες αποδίδονται επιστημονικοί και
φιλοσοφικοί όροι (σχεδόν όλες), διατηρούνται αυτούσιες στις άλλες γλώσσες.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια
προσπάθεια να μετατραπεί η Ελληνική Γλώσσα από μητέρα σε... μητριά και τα
φυσικά της τέκνα σε ...νόθα.
Έτσι η γλώσσα με την οποία έμαθε να
ψελλίζει και να μιλάει η Δύση, δεν ανήκει στους Έλληνες αλλά σε μια άλλη
Ελλάδα, αποκομμένη από τους σημερινούς συνεχιστές της, μια Eλλάδα νεκρή.
Και ενώ αυτό το σενάριο επικρατεί στη
Δύση, ενισχυόμενο κατά περίπτωση από άρθρα και μελέτες «ειδικών», στην Ελλάδα,
μιλάμε για... αποφυγή της προγονολατρείας, για σωβινισμό και εθνικισμό,
συνοδοιπορώντας ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, μ' αυτούς που επιμόνως μας θεωρούν
κάφρους και... ένθετο στο βιβλίο της ιστορίας.
Εμάς πλέον μας ενδιαφέρει να
είμαστε... μοντέρνοι, έστω και αν αυτό επισημοποιεί στην διεθνή κοινότητα ότι
δεν έχουμε ρίζες, προγόνους και ιστορικό παρελθόν, έστω και αν μας δείχνει ότι
ήρθαμε από το πουθενά (και όποιος έρχεται από το πουθενά, στο πουθενά πηγαίνει
και παραμένει).
Βλακεύουμε επικίνδυνα και καταλυτικά. μιλώντας για
εθνικισμό στο θέμα της Γλώσσας, τη στιγμή που σε κανένα λαό επί γης δεν θεωρείται
εθνικισμός η υπεράσπιση της γλώσσας του. Επιδιδόμαστε σε... γλωσσικές
μεταρρυθμίσεις και τις νομοθετούμε, κάτι που επίσης ποτέ δεν συνέβη σε κανένα
λαό. Διότι σ' όλους τους λαούς οι vέοι, από τη στιγμή που θα μάθουν ανάγνωση,
μπορούν να διαβάσουν και να κατανοήσουν τα βιβλία των προγόνων τους, κάτι που
έπαψε να συμβαίνει με τους δικούς μας νέους, και οι τελευταίες γενιές
χρειάζονται μεταγλώττιση από την Ελληνική σ' αυτήν που επικρατεί μέρα με τη
μέρα ως Ελληνική.
Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση, βλέποντας ότι
είμαστε... σε καλό δρόμο, τόλμησε να προτείνει στο Ευρωκοινοβούλιο την
κατάργηση των «μικρών» γλωσσών, συμπεριλαμβάνοντας την ελληνική στις «μικρές»
γλώσσες. Έγιναν κάποιες διαμαρτυρίες και το πράγμα σταμάτησε εκεί, χωρίς να
παρθεί ούτε θετική ούτε αρνητική απόφαση. Έμεινε να κρέμεται σαν απειλή πάνω
από το κεφάλι μας και όταν θα... ωριμάσει, θα πέσει κατά πάνω μας.
Το επίσημο κράτος με τους αρμοδίους
φορείς και την πλειοψηφία των λειτουργών του δεν δείχνει να πήρε το μήνυμα.
Εξακολουθεί να κωφεύει, ειδικά σήμερα που τόσο στην Ελλάδα όσο και στον
υπόλοιπο κόσμο ζητούν επίμονα τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και την
πνευματική τους σύνδεση με τον Πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων.
Το εκπληκτικό δε που απεκάλυψαν οι
επιστήμονες σήμερα είναι πως η ελληνική είναι η μόνη γλώσσα που οι υπολογιστές
προηγμένης τεχνολογίας, μπορούν να δεχθούν νοηματικά, ενώ όλες τις άλλες τις
απορρίπτουν ως «σημειολογικές». Μόνο στην Ελληνική δέχονται τη μαθηματική δομή
και κυρίως την αρμονική και γεωμετρική έκφραση και απεικόνιση. Mάλιστα τη
θεωρούν ατέρμονα δηλ.. μη οριακή γλώσσα, απεριοριστική ως συμπαντικό ηχητικό
δρώμενο. Σήμερα που οι υπολογιστές θεωρούνται και είναι «βασικοί συνεργάτες»
για τηv εξέλιξη των επιστημών, η συμβoλή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αρχίζει
να αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο εφ’ όσον μόνο σ’ αυτήν βρίσκουν λεκτικά
αναπτύγματα και νοητικές εκφράσεις, για να λειτουργήσουν με την τεχνική
νοημοσύνη.
Και μέσα σ’ αυτόν τον
αποπροσανατολισμό. έσωθεν και έξωθεν. έρχονται οι Ισπανοί να υπερασπιστούν τη
δική μας γλώσσα. και παιδεία από υποχρέωση στην αλήθεια και την ιστορία.
ΠΡΟΣ
ΤΟ EΥPΩΠAΪKΟ KOΙΝΟBOYΛΙΟΝ
Βλέποντας την προοδευτικήν τε και
ανησυχητικήν υποχρέωσιν της διδασκαλίας Καλσσικής Ελληνικής Γλώσσας και
Παιδείας εν τοις διαφόροις εκπαιδευτικοίς πραγράμμασιν,
α) Θεωρούντος ότι η Ελληνική Γλώσσα και Παιδεία
αποτελούσιν την πρωταρχική βάσιν του Δυτικού και ειδικώς του Ευρωπαϊκού
Πολιτισμού,
β) Θεωρούντος ότι η Κλασσική Ελληνική Γλώσσα όργανον
αποτελεί της διαμορφώσεως του ανθρώπου νοός τε και εργαλείον δοκιμασμένον του
ποιείν τους ανθρώπους σκεπτόμενους τε και κριτικούς,
γ) Θεωρούντος ότη η Κλασσική Ελληνική Γλώσσα υπήρξε κατ’
εξοχήν επιστημονική γλώσσα εν τη Ευρώπη,
δ) Θεωρούντος ότι αναγκαίον εστί πάλιν επιβεβαιείν την
ευρωπαϊκή ενότητα, επανακτώντας και ενισχύοντες τον ιδιαίτερον πολιτισμόν τε
και αξιών σύστημα εν αις τεθεμελίωται,
ε) Θεωρούντος την ανάγκη του αναλαμβάνειν το παγκόσμιο
ανθρωπιστικόν πνεύμα του ευραπαϊκού πολιτισμού.
ΑΠΑΙΤΕΙ από της Επιτροπής
επεξεργάζεσθαι εν Πρόγραμμα Σπουδών της Kλασσικής Eλληννικής Γλώσσης και
Παιδείας, αποβλέποντος αυτών εισαγωγήν, τουλάχιστον, εν πάσιν αναβάθμησιν της
υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως, απάντως Κρατών -Mελών δια των αντίστοιχων
εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε η Ελληνική Γλώσσα όλων των Ευρωπαίων κοινή γλώσσα γίγνηται.
ΕΠΙΦΟΡΤΙΖΕΙ τον αυτού Πρόεδρον την
παρούσαν Απόφασιν εις Επιτροπήν μεταβιβάζειν μετά των υποδεικνυομένων ανωτέρω
σκοπών.
Εστί μεν ουν μοι μεγάλη αγγέλλειν υμίν
ότι εκ δευτέρου έθηκα την Αποφάσεως Πρότασιν εν τω Ευρωπαίω Κοινοβουλίω εν τω
παρόντι, δια του Βάσκωνος ευρωβουλευτού κυρίου Ιόσου Ίον Ιμάζ.
Εκ δευτέρου χάριτας πλείστας ομολογώ.
Έρρωσθε πολλά.
Η είδηση πέρασε στα «ψιλά» κάποιων εφημερίδων, ενώ οι
αρμόδιοι δεν φάνηκε να έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία, σε μια πρόταση που τιμούσε
όλη την Ελλάδα. Οι Έλληνες Ευρωβουλευτές δεν ενημέρωσαν την Eλληνική κοινή
γνώμη και, όπως εκ των υστέρων απεδείχθη, δεν υποστήριξαν την πρόταση των
Ισπανών στο Ευρωκοινοβούλιο. Οι Ισπανοί όμως επανήλθαν στις 22 Μαρτίου 1995
και, όπως φαίνεται, δεν έχουν σκοπό να παραιτηθούν από την πρότασή τους.
Το EΜΠ και το ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ του Αντωνίου
Αναστασάκη ως οργανωτές των Εκδηλώσεων για την Αρχαία Ελλάδα έλαβαν γνώση της
προτάσεως των Ισπανών Ευρωβουλευτών.
Θεωρώντας ότι η πρόταση τιμά
ιδιαιτέρως τη χώρα μας και δημιουργεί υψίστη υποχρέωση υποστήριξής της και
ακόμη ότι η καθιέρωσή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφορά όλους μας, συνέταξαν
έγγραφο για συλλογή υπογραφών, το οποίο εστάλη στον Πρόεδρο της Βουλής, σε
Δήμους, Κοινότητες, Πρυτανείες ΑΕΙ και στην Ακαδημία Αθηνών .
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλος ο
Ελληνισμός ανταποκρίθηκε στην υποστήριξη αυτής της προτάσεως και από κάθε
κομμάτι της ελληνικής γης συρρέουν υπογραφές συμπαράστασης.
Τέλος ο Τσιριγώτης Γιάννης συγκέντρωσε
υπογραφές (συνολικά : 1029) τον Οκτώβριο του Ι996 γι’ αυτό το ζήτημα και τις
παρέδωσε στον κο Αναστασάκη του ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου