ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ: Κύριε Παππά, στις νίκες ήταν εύκολα. Να χάνετε ξέρετε;

Η πολυαναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ για το θέμα των αδειών, μας βοηθάει να βάλουμε πολλά πράγματα στη θέση τους και να λύσουμε σειρά «παρεξηγήσεων». Άλλωστε, όσοι, μετά λόγου γνώσης, εκφράσαμε από την αρχή άποψη, επιφυλασσόμασταν για πλήρη έκφραση, όταν θα ερχόταν η στιγμή. Είτε από την Ελληνική Δικαιοσύνη, είτε τις ευρωπαϊκές αρχές. Γιατί, υπήρχαν ένα σωρό λόγοι που κάποια αρχή θα επενέβαινε. Έτσι γίνεται σε μια χώρα που ανήκει εδώ και δεκαετίες στο δυτικό σύστημα αξιών και πολιτισμού. Στο ευρωπαϊκό θεσμικό οικοδόμημα. Ευτυχώς, για πολλούς λόγους, η υπόθεση λύθηκε στα εθνικά πλαίσια. Από τους δικούς μας θεσμούς. Έτσι, δεν δόθηκε τροφή στο βέβαιο αφήγημα της «έξωθεν τυραννικής επιβολής».

Εδώ αρχίζουν οι παρεξηγήσεις. Που μπορεί να οφείλονται και σε άγνοια. Λοιπόν, η Δημοκρατία έχει θεσμούς. Οι κύριοι εξ αυτών προβλέπονται από το Σύνταγμα. Το οποίο Σύνταγμα είναι ο βασικός νόμος του Κράτους, αυξημένης ισχύος, που συμπυκνώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα το συσχετισμό των κοινωνικών δυνάμεων και απόψεων. Είναι δεσμευτικό δε τόσο για τους πολίτες, κυρίως όμως για το Κράτος. Για τον περιορισμό της δικής του εξουσίας και αυθαιρεσίας έχει θεσπισθεί. Το Σύνταγμα ορίζει συγκεκριμένες αρμοδιότητες στα κρατικά όργανα. Αναθέτει, προφανώς, τη γενική εξουσία διακυβέρνησης στην αιρετή Κυβέρνηση, θέτει όμως ως όριο το Νόμο. Και αρμόδια να κρίνουν πότε αυτός παραβιάζεται είναι τα Δικαστήρια. Ιδίως δε στις διαφορές Κράτους και πολιτών, αρμόδια είναι τα Διοικητικά Δικαστήρια, στην κορυφή των οποίων δεσπόζει το ΣτΕ.

Και το ρήμα δεν είναι τυχαίο. Δεν «δεσπόζει» λόγω κάποιας «δεσποτικής, ετσιθελικής» εξουσίας, αλλά επειδή το Σύνταγμα το ορίζει και κυρίως το έχει κερδίσει με τα 90 χρόνια παρουσίας του. Χρόνια που του προσέδωσαν αυξημένο κύρος και αίγλη. Το ΣτΕ ανέκαθεν υπήρξε σεβαστό και κατέστη συνείδηση στην κοινωνία ότι αποτελεί σταθερό της φρουρό και υπερασπιστή, έναντι τυχόν αυθαιρεσιών. Είναι δηλαδή «αλάνθαστο», «άγιο»; Προφανώς και όχι, όπως κανένα ανθρώπινο δημιούργημα. Και λάθη έχει πράξει και υπερβολές στην κρίση του.

ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

ΤΗΝ ΠΑΤΡΗΔΑ ΜΑΣ:

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΟΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΗΚΑ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ-ΨΕΥΤΕΣ-ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΙΑΝΟΙ ΡΕΖΗΛΗΔΕΣ ΔΙΕΘΝΩΣ ΚΑΙ ΑΝΗΚΑΝΟΙ "ΕΦΙΑΛΤΕΣ" ΚΑΙ ΔΗΛ. ΦΑΣΗΣΤΟΕΙΔΕΣΤΑΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ!!!!....

Η γενική του όμως συνεισφορά στην ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος, δεν αμφισβητείται. Το ΣτΕ έχει βοηθήσει καταλυτικά τη Δημοκρατία και το απέδειξε σε δύσκολες εποχές, όπως όταν πχ πήγε ενάντια στη δικτατορία με τις ιστορικές του αποφάσεις το 1969 επί Μιχαήλ Στασινόπουλου και τόσες άλλες. Τα ανωτέρω, δεν τα βρήκαμε «γραμμένα σε πλάκες». Τα αποφασίσαμε εμείς, η κοινωνία, μετά από αγώνες, γιατί πειστήκαμε ότι είναι προς όφελός μας. Και τα εφαρμόσαμε επί μακρόν. Όποιος τα αμφισβητεί, να μας πει με τι θα τα αντικαταστήσουμε: με ζούγκλα, με μάχες μέχρις έσχάτων;

Το ΣτΕ αποφάσισε χωρίς «ναι μεν, αλλά» μένοντας στον πρώτο λόγω ακύρωσης. Θα χε κι άλλους… Η κριτική ελεύθερη στους πολίτες, δεν παρέχεται το ίδιο στην Κυβέρνηση. Το επιβάλλει η διάκριση των εξουσιών. Πόσο μάλλον όταν επιχειρεί ολομέτωπη, αντιθεσμική, έως ανατριχιαστική, επίθεση! Γιατί, πέρα από την ουσία της υπόθεσης, πλέον κυρίαρχο θέμα καθίσταται η πρωτοφανής αντίδραση, με κεντρική επιλογή της Κυβέρνησης. Με πρώτη την «ταραγμένη» Κυβερνητική εκπρόσωπο και τα όσα ασυνάρτητα είπε και στη συνέχεια με γνωστού γραφικούς και μη.

ΦΑΣΗΣΤΑΣ-ΚΑΘΕΣΤΩΤΗΚΟΣ-ΜΟΥΡΛΟΚΟΥΜΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ "ΜΠΑΝΑΝΟΚΟΡΕΑΣ" ΔΗΛΑΔΗ!...

Επίθεση στη Δικαιοσύνη ως θεσμό συνιστά ευθεία επίθεση στα θεμέλια του πολιτεύματος. Κλονίζοντας την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην κρίση του δικαστή, καταλύεις κάθε εμπιστοσύνη. Στην ουσία ωθείς σε αυτοδικία. Τορπιλίζεις την κοινωνική ειρήνη και την ομαλή κοινωνική λειτουργία, σε όλα τα επίπεδα. Αν η

Κυβέρνηση πιστεύει επίσημα πως έγινε «δικαστικό πραξικόπημα» να το θέσει στην κοινωνία και να αναλάβει πρωτοβουλίες. Στην ανάγκη, να κηρύξει μέχρι και προσωρινό «στρατιωτικό νόμο» μέχρι να «επανέλθει η δημοκρατική ομαλότητα». Διαφορετικά, να σταματήσει τα μισόλογα και να επαναφέρει στην τάξη τους «εμπρηστές»!

Αλλά, λένε οι «ρεαλιστές», τι άλλο να έκαναν όταν σε ακόμα ένα κεντρικό τους στόχο, υπέστησαν μια συντριπτική ήττα; Γιατί, δεν κρύβεται με τίποτα, η κατηγορηματική απόφαση, είναι μια τέτοια ήττα. Για ένα αφήγημα που, προκειμένου να καλύψει τις άλλες αποτυχίες και την τραγική καθημερινότητα που τόσο απέχει από τον «Παράδεισο» που θα ερχόταν με «ένα άρθρο», ήταν σημαία επί σειρά μηνών: η «πάταξη της διαπλοκής», η «πρώτη φορά νομιμότητα».

Και για να είναι σαφές: προφανώς και συμφωνώ με τους στόχους αυτούς! Ναι, ήταν λάθος το προσωρινό καθεστώς. Τάξη να μπει, όπως πρέπει όμως, όχι με την αυθαίρετη γνώμη ενός Υπουργού. Και πλέον αυτό δεν είναι εικασία, δεν είναι απλά μια γνώμη, έστω του συνόλου του νομικού κόσμου, είναι επιβεβαιωμένο, με τη  βούλα! Η παρέμβαση μιας Κυβέρνησης, που θα ήταν «κάθε λέξη του Συντάγματος», είναι αντισυνταγματική! Παράνομη δηλαδή…Και τα όποια έσοδα από αυτήν την παρανομία, ας είναι και για «καλό σκοπό» πρέπει να επιστραφούν ως «αχρεωστήτως καταβληθέντα». Όπως θα γινόταν αν επρόκειτο για έσοδα από λαθρεμπορία, κλοπή ή οτιδήποτε άλλο. Σκληρό αλλά αληθινό. Και για να χουμε καλό ρώτημα, λέμε «άλλη μία ήττα». Αλήθεια, πού είχε νίκη Κυβέρνηση, έτσι ώστε να γίνει η «σούμα»; Σε όλους τους στόχους, μια ήττα και μια υποχώρηση. Βασισμένες σε ψέματα ή ανακρίβειες.

Ο ίδιο ο Πρωθυπουργός, συνηθίζει να διαβεβαιώνει κατηγορηματικά πως οι στόχοι του δεν πρόκειται να αποτύχουν. Θυμόμαστε το περίφημο «ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι η Μέρκελ» και το πρόσφατο «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» για το ΣτΕ. Έλα που γίνονται τελικά…Αλήθεια, από πού όλη αυτή η αλαζονεία, η αμετροεπής αυταρέσκεια; Την ώρα που θα όφειλαν μια πιο μετριοπαθή στάση, μια αλλαγή πορείας, μια «απολογητική» συμπεριφορά για τη μετρήσιμη ζημιά που επέφεραν, την ώρα αυτή, όπως συνηθίζουν, επιτίθενται. Σε θεσμούς, στη λογική, στην ίδια την πραγματικότητα.

Τελευταία, με τη διαστρέβλωση γεγονότων, με την επιμονή η νύχτα να λέγεται μέρα, η λογική δεν διάγει τις καλύτερες μέρες της. Έχει χάσει και τη δύναμη πειθούς που «αυτονόητα» έχει. «Δεν πετάει ο γάιδαρος», λες. «Μα όχι, δεν έχει πετάξει ακόμα, αλλά όπου να ‘ναι θα γίνει», λένε. Παρακολουθούμε με φρίκη, σε μια εποχή πολυπλοκότητας, αντί να επικρατούν πολύπλοκες εξηγήσεις και μυαλά ακονισμένα σε περίπλοκες απαιτήσεις, να επιβραβεύονται απλοϊκές προσεγγίσεις. Χοντροκομμένες απαντήσεις. Μαύρο-άσπρο, καλοί-κακοί. Η τάση είναι παγκόσμια. Και τελικά, ανεπαρκείς άνθρωποι, χειρίζονται υποθέσεις πάνω απ’ το μπόι τους, με τραγικά αποτελέσματα.

Ευτυχώς, το ΣτΕ βασίζεται σε μια επιστήμη. Τη Νομική. Που ως τέτοια, χαρακτηρίζεται από πειθαρχία, αυστηρούς κανόνες, με βάση τη λογική. Τον επαγωγικό συλλογισμό. Το συμπέρασμα, βάση συλλογιστικής. Πολλοί ξέχασαν ότι είχαμε να κάνουμε με δικαστικό όργανο και επιστημονική κρίση. Άσχετοι με το χώρο, «συνέτασσαν» την απόφαση. Την άλλη φορά, όπως στους σεισμούς, την οικονομία κ.α., ίσως να πουν και τη γνώμη τους για το πώς θα γίνει μια εγχείριση. Πέσανε έξω. Το ΣτΕ, βασισμένο στα εργαλεία του, έκρινε με σαφήνεια. Κάθε άλλη περίπτωση θα άφηνε πλείστες όσες εκκρεμότητες που θα ανέκυπταν αμέσως. Τα λάθη της Κυβέρνησης, δεν αφορούν το Δικαστήριο, να τα λύσει μόνη της.

Η υπόθεση θα παράγει συνεχώς συμπεράσματα και ίσως να καταστεί και μη μη διαχειρίσιμη στο τέλος. Ίσως και «επί σκοπώ». Το βέβαιο είναι ότι η ήττα έχει ονοματεπώνυμο. Όσο και αν όλα ανάγονται στον κ. Τσίπρα, εμπνευστής και μπροστάρης υπήρξε ο Ν.Παππάς. Προειδοποιήθηκε από όλους. Πολιτικές δυνάμεις, φορείς, νομικούς. Τους αγνόησε και έπραξε μόνος και αυθαίρετα. Τόσους μήνες άλλωστε, δεν έκανε κάτι άλλο εμφανώς στο Υπουργείο του. Άρα, στο ένα και σημαντικό, απέτυχε παταγωδώς! Τι άλλο θα έπρεπε να γίνει για να πει ένα γενναίο mea culpa; Να αναλάβει την περιβόητη (και ορφανή τελικά) πολιτική ευθύνη; Η «μέρα της κρίσης» για εκείνον ήρθε!

Μπορούσε να κάνει κάτι που θα του μείνει ως κεφάλαιο. Το σπατάλησε, ελέω αλαζονείας, ίσως και απειρίας. Το «παγκόσμιο εγχειρίδιο πολιτικού» θα έλεγε πως άμεσα, για λόγους αξιοπρέπειας, οφείλει να παραιτηθεί. Με ποιο κύρος θα εισηγηθεί στη Βουλή, νέα ρύθμιση; Και η οχύρωση πίσω από «τυπικότητες» δεν πείθει. Ναι, μια διάταξη ακυρώθηκε. Η ουσία όμως της παρέμβασής του, τρώθηκε ανεπανόρθωτα.

Η Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί. Η αντιπολίτευση να βοηθήσει ώστε να προχωρήσουμε με ομαλότητα. Η κλιμάκωση, οι αυτοσχεδιασμοί, η γροθιά στο μαχαίρι, μπορεί να συσπειρώνει προσωρινά τους-αποκομμένους από την κοινωνία-κομματικούς στρατούς, υπονομεύει όμως το άμεσο μέλλον. Απειλεί, με τρόπο πρωτοφανή για τη γενιά μας, τη δημοκρατική πορεία και την κοινωνική ειρήνη. Tα πράγματα έπαψαν από καιρό να είναι «αστεία». Δεν αισιοδοξούμε για την τελική επιλογή, δικαιούμαστε όμως να ελπίζουμε και υποχρεούμαστε να διεκδικούμε.

Η επιστροφή στο μακρινό παρελθόν, δεν περνάει. Όσοι ονειρεύονται «πόλεμο» απλά για να υπάρξουν, ας παραδοθούν στη χλεύη και τη θυμηδία που ανήκουν. Αλλιώς, θα θερίσουμε θύελλες.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΗΚΗ ΤΟΥ ΕΙΔΗΚΕΥΣΗ (ΜΑΣΤΕΡ) ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ (ΗΠΑ) ΚΑΙ ΔΗΛΑΣΗ ΣΤΙΣ ΕΞΩΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΑΚΕΣ-ΚΛΑΔΗΚΕΣ-ΕΝΤΟΣ ΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΩΝ ΔΙΕΘΝΩΣ ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ-ΕΞΑΓΩΡΕΣ ΕΧΘΡΗΚΕΣ-ΦΙΛΙΚΕΣ-ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΚΚΑΘΑΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ!   ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΙΕΚ ΟΜΗΡΟΣ! ΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΙΟΓΡΑΦΗΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΩΣ ΤΩΡΑ 40 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ! ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΜΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ! Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΟ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΝΩΡΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΗΚΗ ΚΑΡΡΙΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑ ΤΟ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΣΥΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΕ 10 ΕΥΡΩ ΟΛΟ ΒΕΒΑΙΑ!....